Gece film sonrası bilgisayarımı kapatıp koltuğun üzerine koydum tekrar yatağa girdim uykum yok ! ahaa bu durumda ne yapabilirim dedim.. özlediğim arkadaşlarımı ziyaret ediyim gece gece!
O iş öle değil tabii J uzandım yatağıma, çıktım kendimden önce bi üst kata bu katta oturanlar sürekli görültü yapaıp rahatsızlık veriyorlar yinede seviyoruz onları bunuda yazıyım da J hatta bloggerda kalmayıp kocaman bi yazı yazıcam apartmanın girişene ; ‘’ kişisel matkaplaşmaya hayır, imza komşunuz’’
neyse çıktım ordan apartmanın çatısına baktım yukardan kendime, aştım duvarları.. kıvrılmış uyuma pozisyonunda yatıyorum.. astral seyahat diye bir şey var vücudunu bedeninden ayırıyorsun ruhunla istediğin her yere gidebiliyorsun hiç cesaret edemedim çünkü bu seyahat sırasında cinlilerle karşılaşabiliyormuşsun ama teknik olarak biliyorum üzerinde sarı bir kıyafet olmalı ruhunun çıktığına konsantre oluyorsun ve bu işlemi gerçekleştirirsen birinci evrede tavanda ters dönüp bedenini görüyorsun hatta ruhun ayrıyken birisi bedenine dokunursa bu macera ölümle sonuçlanıyor..üzücü…hem zaten ben hayal gücümle mutluyum J düşünüyorum başladım uçmaya kendimi hava boşluğuna bırakıyorum sonra hop yere düşmeden durduruyorum harika bişey uykun yavaş yavaş gelmeye başladığında daha güzel oluyor…hiç bilmediğim yerlerede gidebilirim hiç açmadığım kitaplar gibi hiç bilmediğim yerler :) nereye gitsem diye düşündüm Maltepe taraflarına doğru gittim hazır ordayken Betül Arı’ya öpücük attım uyuyordu uyanık olsa ‘’böyle haraketlere gerek yok’’ diye delikanlılık yapardı bu arada bu kız hayatta beni en çok güldürebilen insan :D sonra ordan uçtum başka arkadaşlara sonra bitanesinin yanında yatarken uyuyakalmışım J uyandım yine düşündüm yürüyerek değilde uçarak ulaşımımızı sağlasaydık? Monotonlaşırdı! yürümek gibi bişey olurdu…
empati kurdum.. uçabilen şeylerin bence hissettikleri, bak ;
O iş öle değil tabii J uzandım yatağıma, çıktım kendimden önce bi üst kata bu katta oturanlar sürekli görültü yapaıp rahatsızlık veriyorlar yinede seviyoruz onları bunuda yazıyım da J hatta bloggerda kalmayıp kocaman bi yazı yazıcam apartmanın girişene ; ‘’ kişisel matkaplaşmaya hayır, imza komşunuz’’
neyse çıktım ordan apartmanın çatısına baktım yukardan kendime, aştım duvarları.. kıvrılmış uyuma pozisyonunda yatıyorum.. astral seyahat diye bir şey var vücudunu bedeninden ayırıyorsun ruhunla istediğin her yere gidebiliyorsun hiç cesaret edemedim çünkü bu seyahat sırasında cinlilerle karşılaşabiliyormuşsun ama teknik olarak biliyorum üzerinde sarı bir kıyafet olmalı ruhunun çıktığına konsantre oluyorsun ve bu işlemi gerçekleştirirsen birinci evrede tavanda ters dönüp bedenini görüyorsun hatta ruhun ayrıyken birisi bedenine dokunursa bu macera ölümle sonuçlanıyor..üzücü…hem zaten ben hayal gücümle mutluyum J düşünüyorum başladım uçmaya kendimi hava boşluğuna bırakıyorum sonra hop yere düşmeden durduruyorum harika bişey uykun yavaş yavaş gelmeye başladığında daha güzel oluyor…hiç bilmediğim yerlerede gidebilirim hiç açmadığım kitaplar gibi hiç bilmediğim yerler :) nereye gitsem diye düşündüm Maltepe taraflarına doğru gittim hazır ordayken Betül Arı’ya öpücük attım uyuyordu uyanık olsa ‘’böyle haraketlere gerek yok’’ diye delikanlılık yapardı bu arada bu kız hayatta beni en çok güldürebilen insan :D sonra ordan uçtum başka arkadaşlara sonra bitanesinin yanında yatarken uyuyakalmışım J uyandım yine düşündüm yürüyerek değilde uçarak ulaşımımızı sağlasaydık? Monotonlaşırdı! yürümek gibi bişey olurdu…
empati kurdum.. uçabilen şeylerin bence hissettikleri, bak ;
uyanınca paintte resimledim bunu insan değilde hayalet olarak, birde Betülcümün soyadından esinlenerek Arı yaptım :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder